تدریس خصوصی - بهار اندیشه

1-ارتباط با دنیای نوین

2-بهبود عملکرد مغز

3-مطالعه مقالات و منابع مختلف

4-مهاجرت و کار

5-پیشرفت شغلی

6-یادگیری آسانتر زبانهای دیگر

7-افزایش اعتماد به نفس

8-یادگیری آسانتر زبان انگلیسی

9-افزایش قابلیتهای ذهنی دربزرگسالان

10-انعطاف پذیری درکودکان

یادگیری نواختن یک دستگاه موسیقی به فرزندان شما کمک خواهد کرد تا گوش های قوی تری داشته باشند که باعث بهبود توانایی موردنیاز برای آموزش و تعاملات اجتماعی در آنها می شود.

با فعالیت هایی مثل فوتبال و بیس بال، فرزندان شما در مدرسه وقت خود را با فعالیت های سرگرم کننده پر می کنند.

اگر شما در مورد اضافه کردن کلاس موسیقی به لیست به فکر فرو رفته اید، به مزایایی که فرزندان شما با آموختن پیانو یا ویولن کسب خواهند کرد توجه داشته باشید. شاید که او فردی مثل بتهوون نشود، اما زمان کمتری را صرف یادگیری ریاضی، تمرین رفتارهای خوب (از جمله صبر) و تبدیل شدن به یک بازیکن تیمی خواهد کرد. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره مزایای یادگیری و آموزش موسیقی به ادامه مطلب توجه کنید.

کلاس موسیقی باعث بهبود مهارت های علمی می شود

موسیقی و ریاضی بسیار در هم آمیخته اند. با درک ضرب ، ریتم و مقیاس، کودکان به راحتی مفاهیم ریاضی مانند تقسیم، ایجاد اعداد کسری و تشخیص الگوها را درک خواهند کرد. لین کلاینر، بنیانگذار موسیقی راپسودی در Redondo Beach، CA، می گوید که موسیقی باعث می شود افراد درک بهتری از زمینه های مختلف ریاضی داشته باشند.

با افزایش سن کودکان، آنها شروع به خواندن ترانه ها، فراخوانی حافظه کوتاه مدت و در نهایت حافظه بلند مدت خواهند کرد. مری لارو ، معلم ویولن سوزوکی در دانشکده موسیقی محله در نیوهیون، کانکتیکات می گوید یادگیری آلات موسیقی باعث می شود آنها در آینده برای تقویت حافظه خود از آن استفاده کنند.

کلاس موسیقی کودکان را به دنیای فیزیک پایه معرفی می کنند. به عنوان مثال، کشیدن دست بر روی یک گیتار یا ویولون، کودکان را با مفاهیمی همچون ارتعاشات هارمونیک و سمپاتیک آشنا می کند. حتی سازهای غیر رشته مانند درام و vibraphone، به نوجوانان فرصتی برای کشف اصول این علم می دهد.

کلاس موسیقی مهارت های فیزیکی را توسعه می دهد

بعضی از سازها، مانند پرکاشن، به کودکان در زمینه هماهنگی و مهارت های حرکتی کمک می کند چون که آنها نیاز به حرکت دستها، بازوها و پاها به طور همزمان دارند. Kristen Regester، مدیر برنامه رده سنی کودکی در دانشکده موسیقی محلی Sherwood در کالج کلمبیا در شیکاگو می گوید این نوع سازها بسیار مناسب برای بچه های با انرژی بالا است. سازهای رشته ای و صفحه کلید مانند ویولن و پیانو طبق گفته Regester به طور همزمان نیاز به استفاده از هر دو دست راست و چپ دارد. "این کار دقیقا مثل خاراندن پشت سر و کمر شما به طور همزمان می باشد."

آلات موسیقی نه تنها به توسعه ابعاد زندگی کمک می کنند، بلکه می توانند کودکان را در زمینه ایجاد یک زندگی راحت در موقعیت های ناخوشایند طبیعی تشویق کنند. تقویت هماهنگی و زمان بندی کامل می تواند کودکان را برای سرگرمی های دیگر مانند رقص و ورزش آماده کند.

کلاس موسیقی مهارت های اجتماعی را پرورش می دهد

کلاس های گروهی نیاز به تعامل و ارتباطات همکارانه دارند، که کار گروهی را تشویق می کند، زیرا کودکان باید با یکدیگر همکاری کنند تا یک حرکت با شتاب و رو به جلو ایجاد شود. اگر یک فرد آلت موسیقی خود را با صدای بلند و یا با سرعت بیش از حد بنوازد، نیاز به تنظیم آن دارد. Regester می گوید شناخت و درک بخش های فردی یک فرد در یک مجموعه بزرگتر بسیار اهمیت دارد.

موسیقی راپسودی ارائه دهنده کلاس های آموزش موسیقی عمومی است که در آن به هر یک از معلمان و دانش آموزان یک کار اختصاص داده شده است. دانشجویان برای انتخاب یک ساز و یا ایجاد یک ملودی مسئولیتی در قبال یک هدف مشترک دارند. کلاینر می گوید: "این نوع تجربیات مشابه تجربیات ما در جامعه است." "ما نیاز به تعامل بیشتر و حل مشکل داریم."

یادگیری و آموزش موسیقی فواید زیادی هم برای کودکان و هم برای بزرگسالان دارد که در اینجا به تفکیک به هر دو موضوع می پردازیم:

درمانگران آموزشی دوره دیده‌اند تا به بچه‌هایی که مشکلات مربوط به یادگیری و تمرکز دارند کمک کنند مهارت‌های علمی خود را ارتقا دهند. آنها همچنین مشکلات رفتاری را نیز پوشش می‌دهند. آنها به جای اینکه دانش‌آموز را برای امتحان آماده کنند، به مسائل خاص (به عنوان مثال، ناراحتی) می‌پردازند. آنها از استراتژی‌هایی به نام مداخلات هدفمند استفاده می‌کنند.

درس املا برای یک کودک مبتلا به خوانش‌پریشی (دیسلکسیا) یک مانع بزرگ است. یک درمانگر آموزشی راه‌حل‌هایی برای رفع این مشکل ارائه می‌دهد. به علاوه او راهکارهایی برای مقابله با سرخوردگی ناشی از املای نادرست کلمات نیز ارائه می‌دهد.

زمینه‌های تحصیلی درمانگران آموزشی دیده هم مانند معلمان بسیار گسترده است. آنها ممکن است به صورت عمومی یا تخصصی آموزش دیده باشند. یا ممکن است زمینه‌ای در مشاوره نیز داشته باشند. یک درمانگر برای اینکه از انجمن درمانگران آموزشی مدرک داشته باشد باید مدرک کارشناسی ارشد داشته و در این زمینه دوره‌های آموزشی دیده باشد.

درمانگرهای آموزشی به صورت تدریس خصوصی یا در مدارس، مراکز آموزشی یا کلینیک‌ها فعالیت می‌کنند. آنها باید در زمینه‌های آموزشی ویژه‌ای مانند آموزش خواندن چند حسی (multisensory reading instructio) تخصص داشته باشند. آنها همچنین ممکن است با سنین خاصی مانند دانش آموزان مدارس ابتدایی کار کنند. کودک باید یک بار در هفته یا بیشتر با درمانگر آموزشی جلسه داشته باشد.

معلم یا درمانگر آموزشی؟

اگر فرزند شما با یک موضوع یا مهارت خاص در مدرسه، مانند مدیریت زمان، مشکل دارد آموزش تک به تک یا تدریس خصوصی می‌تواند گزینه مناسبی برای شروع باشد.

شاید بتوانید از کمک یک معلم به صورت رایگان بهره ببرید. زیرا بعضی مدارس، به ویژه مدارسی که در محله‌های قشر کم درآمد هستند، برنامه‌های تدریس خصوصی رایگان برای دانش‌آموزان در نظر می‌گیرند.

در این مورد از مدرسه فرزندتان پرس و جو کنید. حتی اگر مدرسه تدریس خصوصی نیز ارائه نکند، ممکن است فهرستی از معلمان موجود در اختیارتان قرار دهد. همچنین می‌تواند برنامه‌های دیگری که در نزدیکی محل زندگی‌تان ممکن است وجود داشته باشند را نیز به شما معرفی کند.

اگر مطمئن نیستید که مشکل یادگیری فرزندتان چیست، درمانگر آموزشی بهترین گزینه است. درمانگران، برای شناسایی مشکلات مربوط به یادگیری و نحوه تاثیرگذاری بر دانش‌آموزان و رفتارهای آموزشی آنها دیده‌اند. آنها همچنین می‌توانند استراتژی‌هایی را ، مانند تکنیک‌هایی برای بهبود درک مطلب به شما یاد دهند تا در آینده استفاده کنید.

اگر قبلا از معلم کمک گرفته‌اید اما تفاوتی در فرزندتان مشاهده نکرده‌اید، آموزش درمانی ارزش امتحان کردن را دارد. با این حال درمانگران آموزشی به خاطر آموزش بیشتر کمی پرهزینه‌تر هستند. آنها برای کار با بچه‌هایی که در یادگیری و تمرکز مشکل دارند تخصص دارند.

در هر دو صورت، باید حتما با فرد دیدار کنید و در مورد فرزندتان با او صحبت کنید. هر دو گزینه می‌تواند اعتماد به نفس فرزند شما را افزایش داده و به فرزندتان کمک کند تا در مدرسه موفق شود. در مورد جوانب مثبت و منفی کمک گرفتن از معلم یا درمانگر پرس‌وجو کنید و بسته به نیاز فرزندتان بهترین تصمیم را بگیرید.

نکات کلیدی  

• معلم می‌تواند به کودک کمک کند نمرات خود را در یک درس خاص بهبود بخشد؛ هزینه این نوع آموزش می‌تواند رایگان یا خیلی پایین باشد.
• اگر مطمئن نیستید که فرزندتان با چه چالش‌هایی آموزشی درگیر است، درمانگر آموزشی به شما کمک می کند اما هزینه این نوع آموزش و تدریس خصوصی معمولا بالاتر است.
• بسیار مهم است که قبل از تصمیم گیری برای استخدام معلم یا درمانگر آموزشی، حتما با آنها مصاحبه کنید.

شاید معلمان و درمانگران آموزشی شبیه به نظر برسند، اما در واقع با هم متفاوت هستند. معلمان معمولا در موضوعات خاص مانند ریاضی به دانش‌آموز کمک می‌کنند. آنها مهارت‌هایی را که قبلا در کلاس درس آموزش داده شده است را دوباره آموزش می‌دهند.

درمانگران آموزشی رویکردهای گسترده‌تری را دنبال می‌کنند. آنها به کودکان تکنیک‌هایی را برای مقابله با مشکلات مربوط به یادگیری و تمرکز آموزش می‌دهند که ممکن است از آنچه در کلاس درس می‌بینند فراتر برود.

کودکانی که در رابطه با یادگیری و تمرکز مشکل دارند می‌توانند در مورد تکالیف مدرسه از کمک‌های بیشتری بهره بگیرند. هم معلمان و هم درمانگران آموزشی می‌توانند این کمک اضافی را به دانش‌آموز ارائه دهند.

اگرچه شغل معلمان و درمانگران آموزشی ممکن است مشابه باشد، اما در واقع با هم متفاوت هستند. روش‌هایی که آنها با کودک کار می‌کنند نیز متفاوت است. درک این تفاوت‌ها می‌تواند به شما کمک کند تصمیم بگیرید کدام یک برای فرزندتان مناسب است.

معلمان

معلمان به دانش‌آموزان کمک می‌کنند نمرات خود را بهبود بخشند. آنها معمولا بر روی یک موضوع خاص مانند ریاضی یا مطالعات اجتماعی تمرکز می‌کنند. زمینه‌های حرفه‌ای معلمان بسیار گسترده است. آنها ممکن است تجربه کار با بچه‌هایی که در رابطه با یادگیری و تمرکز مشکل دارند نیز داشته باشند، یا ممکن است اصلا در این زمینه هیچ تجربه‌ای نداشته باشند.

معلمان با بچه‌ها در زمینه مدیریت زمان و مهارت‌های مطالعه‌ای و نحوه تکمیل وظایف، کار می‌کنند. این نوع از آموزش بر روی مهارت‌های علمی و آکادمیکی که قبلا در کلاس درس آموزش داده شده است تمرکز دارد. اما بعضی از معلمان ممکن است برخی مهارت‌ها و مفاهیم را آموزش دهند، تا دانش آموز با مطالب آموزشی جدید آشنا شود.

معلمان می‌توانند یک بار در هفته با کودک ملاقات داشته باشند. اما شما می‌توانید برای جلسات بیشتر نیز برنامه‌ریزی کنید. این نوع تدریس انواع مختلف دارد، از جمله:

تدریس خصوصی 

تدریس خصوصی رایج‌ترین نوع است. معلمان خصوصی با بچه‌ها به صورت تک به تک کار می‌کنند. که می‌تواند برای کسانی که در رابطه با یادگیری و تمرکز مشکل دارند مفید باشد. معلمان خصوصی می‌توانند دانشجو، معلمان نیمه‌وقت، معلمان تمام‌وقت یا معلمان بازنشسته باشند. جلسات تدریس خصوصی را می‌توان در خانه یا مدرسه یا یک مکان دیگر مانند کتابخانه‌های عمومی برگزار کرد.

مراکز تدریس:

شما می‌توانید مراکز آموزشی مختلف را مورد بررسی قرار دهید. جلسات تدریس خصوصی در این مراکز، در یک ساختمان اداری در طول ساعت‌های بعد از مدرسه برگزار می‌شوند. در این مراکز از مطالب و روش‌های آموزشی استاندارد استفاده می‌شود. بعضی از مراکز آموزشی، جلسات گروهی ارائه می دهند که ممکن است کم هزینه‌تر از جلسات تک به تک و تدریس خصوصی باشد.

آموزش آنلاین:

برخی از شرکت‌ها تدریس خصوصی و یا تک به تک به صورت آنلاین در اختیار شما قرار می‌دهند. به این ترتیب معلم با یک کودک از طریق اینترنت (معمولا از طریق ویدئو کنفرانس) کار می‌کند. آموزش آنلاین معمولا برای تدریس خصوصی ریاضی و خواندن است. اگر نمی‌توانید یک معلم خوب در منطقه خود پیدا کنید، تدریس خصوصی به صورت آنلاین بهترین گزینه است.

آموزش نرم‌افزاری:

در این نوع تدریس، آموزش به واسطه برنامه‌های کامپیوتری و از طریق برگه‌ها و بازی‌های آموزشی ارائه می‌شود. برخی از نرم افزارهای آموزشی رایگان هستند، برخی دیگر خیر. از آنجایی که در آموزشی با نرم افزار معلم حضور فیزیکی ندارد، نیاز به نظارت و نظم بیشتر از سوی شما نیز وجود دارد. در تدریس خصوصی می‌توان از نرم‌افزارهای آموزشی نیز بهره برد.

مغز کودکان با آموزش موسیقی سریعتر رشد پیدا می‌کند

مطالعه پنج ساله دانشگاه USC تفاوت‌های قابل توجهی بین کودکان که آموزش موسیقی دیده‌اند با کودکانی که آموزش ندیده‌اند یافته است.

طبق نتایج اولیه این مطالعه پنج ساله توسط دانشمندان دانشگاه USC ، به نظر می‌رسد آموزش موسیقی، به رشد مغز کودکان، به ویژه در زمینه‌هایی که مغز مسئول پردازش صدا، توسعه زبان، ادراک گفتاری و مهارت های خوانش است سرعت می‌بخشد.

موسسه مغز و خلاقیت (BCI) دردانشگاه USC در سال 2012 با همکاری انجمن فیلارمونیک لس‌آنجلس و هارت آف لس‌آنجلس (HOLA)، این مطالعه پنج ساله را آغاز کرد تا تأثیر آموزش موسیقی بر رشد اجتماعی، احساسی و شناختی کودکان را بررسی کند.

این نتایج اولیه مطالعه که اخیرا در مجله علوم اعصاب شناختی رشد (Developmental Cognitive Neuroscience) منتشر شده است، شواهدی از مزایای آموزش موسیقی را در زمانیکه بسیاری از مدارس سراسر کشور برنامه‌های موسیقی و هنر را حذف کرده یا کاهش داده‌اند ارائه می‌دهند. این مطالعه نشان می‌دهد آموزش موسیقی، بلوغ مسیر شنوایی در مغز را سرعت بخشیده و کارایی آن افزایش می‌دهد.

به گفته پژوهشگر ارشد موسسه BCI در کالج حروف، هنر و علوم دورنسیف (Dosife College of Letters, Arts and Sciences) دانشگاه USC: «تمرکز اصلی ما بر روی تأثیر آموزش موسیقی در توسعه شناختی، اجتماعی و احساسی و رشد مغز کودکان است. این نتایج نشان می‌دهد که کودکانی که آموزش موسیقی می‌بینند، در مقایسه با دو گروه مقایسه‌ای دیگر، در صدای پردازش دقیق‌تر بودند».

دانشمندان علوم اعصاب، در این مطالعه طولی، رشد و رفتار مغز 37 کودک از محله‌های محروم لس‌آنجلس را مورد بررسی قرار دادند.

سیزده کودک در سن 6 یا 7 سالگی، از طریق برنامه ارکستر جوانان لس آنجلس در HOLA آموزش موسیقی گرفتند. برنامه آموزش موسیقی محلی، از روش اِل‌سیستِما الهام می‌‌گرفت، که در آن گوستاوو دودامل (Gustavo Dudamel)، رهبر ارکستر فیلارمونیک لوس‌آنجلس در آن بود.

یادگیری ویولن

کودکان نواختن سازهایی مانند ویولن را به صورت گروهی آموزش می‌دیدند و تا هفت ساعت در هفته تمرین می‌کردند. دانشمندان این موزیسین‌های نوپا را با همتایان خود را در دو گروه دیگر مقایسه کردند، یعنی 11 کودکی که در برنامه فوتبال محلی شرکت کرده بودند و 13 کودکی که در هیچ کلاس فوق برنامه‌ای شرکت نکرده بودند.

دانشمندان علوم اعصاب از ابزارهای مختلفی برای بررسی تغییرات شکل گرفته در آنها استفاده کردند: MRI برای نظارت تغییرات از طریق اسکن مغزی، EEG برای پیگیری فعالیت‌های الکتریکی در مغز، آزمایش رفتاری و سایر روش‌های دیگر.

طی دو سال، دانشمندان علوم اعصاب متوجه شدند که سیستم شنوایی کودکانی که در برنامه موسیقی بودند، سریعتر از سایر کودکان به بلوغ رسیده بود. میزان‌سازی دقیق مسیر شنوایی آنها، به پیشرفت زبانی و خوانش آنها و همچنین یک سری توانایی‌های دیگر سرعت بخشیده بود (یک اثر بالقوه که دانشمندان همچنان درحال پژوهش آن هستند).

افزایش بلوغ، موجب افزایش انعطاف پذیری عصبی یا نوروپلاستی سیتی شد؛ یعنی تغییر فیزیولوژیکی مغز در پاسخ به محیط اطرافش که در این مورد، قرار گرفتن در معرض موسیقی و آموزش موسیقی بود.

به گفته این پژوهشگر: «سیستم شنوایی از طریق موسیقی تحریک می‌شود. این سیستم همچنین در پردازش عمومی صدا نیز درگیر است که برای توسعه زبان، مهارت‌های خواندن و ارتباط موفق اساسی است».

گوش تا مغز

سیستم شنوایی، گوش ما را به مغز مان متصل می‌کند تا صدا را پردازش کند. وقتی چیزی را می‌شنویم، گوش‌های ما آن را به شکل ارتعاش دریافت می‌کند که به یک سیگنال عصبی تبدیل می‌شود.

این سیگنال سپس به ساقه مغز و بعد به تالاموس در مرکز مغز می‌رود و از آنجا به سمت مقصد نهایی، یعنی قشر شنوایی اولیه که نزدیکی طرفین مغز واقع شده ارسال می‌شود.

پیشرفت رشد مسیر شنوایی کودک را می‌تواند توسط EEG سنجید، که سیگنال‌های الکتریکی را به ویژه آنهایی که به آنها «پتانسیل‌های برانگیخته شنوایی» (auditory evoked potentials) گفته می‌شود، می‌سنجد.

تمرکز دانشمندان در این مطالعه، بر روی یک پتانسیل برانگیخته به نام P1 بود. آنها دامنه (تعداد برانگیختگی نورون‌ها) و همچنین دوره پاسخ (سرعت انتقال سیگنال‌ها) را پیگیری کردند. که از طریق این دو ، می‌توان به میزان بلوغ مسیرهای شنوایی مغز پی برد.

با رشد کودک، هم دامنه و هم دوره پاسخ P1 کاهش پیدا کرد. این به این معنی است که کودکان در پردازش صدا کارآمدتر شده بودند.

در ابتدای مطالعه و دو سال بعد از آن، کودکان تمرینی را که توانایی‌های آنها برای تشخیص تن اندازه‌گیری می‌کرد کامل کردند. همزمان که EEG داشت سیگنال‌های الکتریکی آنها را ضبط می‌کرد، آنها به صدای ویولون، صدای پیانو و یک تک فرکانس (خالص) گوش می‌دادند.

کودکان همچنین یک تمرین آزمایشی تونال و ریتم را هم انجام دادند که طی آن از آنها خواسته ‌شد ملودی‌های مشابه و متفاوت را شناسایی کنند. آنها دو بار به 24 ملودی با ترتیب تصادفی گوش دادند و از آنها خواسته شد تا مشخص کنند که تن و ریتم کدام یک از آنها متفاوت و تن و ریتم کدام‌ها یکسان بود.

کودکانی که درکلاس موسیقی ارکستر جوانان بودند در تشخیص تغییرات زیر و بمی صدای ملودی‌ها، دقیق‌تر از دو گروه دیگر بودند. هر سه گروه توانستند به راحتی ملودی‌های یکسان را تشخیص دهند. با این حال دامنه پتانسیل P1 کودکانی که آموزش موسیقی دیده بودند، نسبت به سایر کودکان کمتر بود، که نشان‌دهنده میزان سرعت بلوغ آنهاست.

در گزارش دانشمندان ذکر شد: «ما شاهد کاهش دامنه و دوره پاسخ P1 بودیم که بیشترین تغییر در گروه موسیقی در مقایسه با دو گروه کنترل شده دیگر بود. علاوه بر این، با تمرکز بر روی داده‌های سال دوم می‌توان فهمید که گروه موسیقی کمترین دامنه P1 را در مقایسه با دو گروه دیگر، همراه با رشد سریع تابع N1 داشت».

ایده‌های پرطرفدار مانند «اثر موتزارت» (این ایده که گوش دادن به موسیقی کلاسیک هوش را افزایش می‌دهد)، این باور را تقویت می‌کند که «موسیقی شما را باهوش‌تر می‌کند».

علاقه به رابطه میان استعداد موسیقیایی بر توانایی و هوش، مدت‌هاست که وجود دارد. اما علی رغم اینکه این باورها بسیار همه‌گیر شده‌اند، هنوز هیچ مدرک قطعی وجود ندارد که ثابت کند گوش دادن به نوع خاصی از موسیقی واقعا می‌تواند هوش شما را بهبود بخشد.

در سال 1974، دزموند سرجنت (Desmond Sergeant) و جیلیان تچر (Gillian Thatcher)، پژوهشگران موسیقی، گفتند: و واژه‌ی «ظاهرا»، در اینجا یک کلمه کلیدی است، زیرا شواهد در مورد گوش دادن به موسیقی به خودی خود درهم هستند. تحقیقات نشان داده است که گوش دادن به موسیقی موجب بهبود در برخی از انواع وظایف ذهنی می‌شود. اما این وظایف به طور خاص بهبودی‌های کوتاه مدتی شامل مهارت‌های «منطق فکری-زمانی» مثل پازل حل کردن هستند.

گوش دادن در مقابل نواختن

اما درست است که گوش دادن به موسیقی خوب است، اما نواختن چطور؟ تحقیقاتی که در مورد امکان یا چگونگی تاثیر نواختن موسیقی بر روی هوش متمرکز هستند، اغلب به بررسی این موضوع می‌پردازند که چگونه یادگیری در یک زمینه می‌تواند منجر به بهبود در زمینه‌های دیگر شود؛ ایده‌ای که به عنوان «اثرات انتقال» شناخته می‌شود.

طبق این ایده، یادگیری نواختن ویولن یا درامز می‌تواند به کودکان در بهتر صحبت کردن و یا بهتر انجام دادن یک پروژه علمی کمک کند و این دلیل است که بعضی از والدین فرزندان خود را تشویق می‌کنند تا نواختن یک ساز را یاد بگیرند، چراکه باور دارند که موسیقی به طریقی آنها را باهوش‌تر می‌کند.

در حالی که برخی مطالعات نشان داده‌اند که تمرین‌های موسیقی چطور می‌توانند موجب توسعه مغز شوند و پیشرفت‌ در مهارت‌های حرکتی کوچک و هوش عمومی به آموزش موسیقی مرتبط است، اما بررسی‌های اخیر نشان می‌دهد که شواهد واقعی در حمایت از این ایده «اثرات انتقال» در حال حاضر محدود هستند.

اما با وجود این یافته‌ها، هنوز شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد یادگیری موسیقی سودمند است. با توجه به این موضوع و تجربه خود من به عنوان یک موسیقیدان حرفه‌ای (درامر)، معلم موسیقی و نوازنده، تصمیم گرفتم تا اثرات یادگیری ابزارهای موسیقی فردی را بر جنبه‌های توسعه شناختی و رفتاری بررسی کنم.

همچنین نگاهی هم به تأثیر بر توسعه «اجتماعی و عاطفی» داشتم که شامل تجارب، بیان و مدیریت احساسات کودک، و همچنین توانایی ایجاد روابط مثبت و رضایت‌بخش با دیگران است.

همه کودکان که در این مطالعه شرکت کردند، به صورت گروهی در کلاس موسیقی می‌گرفتند، اما نیمی از آنها همان سال تصمیم گرفته بودند برای اولین بار آموختن یک ساز را به صورت فردی آموزش ببینند.

نتایج نشان داد کودکانی که آموزش موسیقی به صورت انفرادی می‌دیدند، آگاهی بیشتری نسبت به هدف و نیروی خود در ارتباط با مهارت‌های حرکتی خود داشتند و همچنین «هوش سیال» (یعنی توانایی حل مسائل جدید، استفاده از منطق در شرایط جدید و شناسایی الگوها) آنها نیز بهبود یافت.

این نشان می‌دهد که یادگیری ابزار موسیقی، توسعه حس فیزیکی شخص در رابطه با چگونگی استفاده از اشیاء در جهان پیرامون و همچنین توسعه نوع خاصی از هوش که در حل مسئله مورد استفاده قرار می‌گیرد را افزایش می‌دهد.

موسیقی و توسعه اجتماعی

همچنین به عنوان بخشی از تحقیقاتم، می‌خواستم بدانم آیا والدین و معلمان نیز در طول سال تغییری در رفاه اجتماعی و عاطفی کودکان مشاهده کرده‌اند یا خیر. نتایج نشان داد که والدین و معلمان متوجه شدند کودکان و نوجوانانی که یادگیری یک ساز را انتخاب کرده بودند، نسبت به کسانی که فقط آموزش موسیقی را به صورت گروهی می‌دیدند کمتر مضطرب بودند.

همچنین به نظر می‌رسید این کودکان در مقایسه با کودکانی که فقط آموزش موسیقی گروهی می‌گرفتند، مشکلات خود را کمتر درونی می‌کردند.

این موضوع در پژوهش‌هایی که بر روی نوازندگان بالغ انجام داده ام نیز منعکس شده است، این افراد توضیح داده بودند که مهم‌ترین چیز در یادگیری موسیقی، "ساختارهای اجتماعی" بوده که بیشترین تاثیر را هم بر زندگی آنها گذاشته است؛ ساختار‌هایی شامل فرصت‌هایی برای سفر کردن، مبادلات فرهنگ در میان دوستانی که در سراسر جهان پیدا کرده‌اند و توانایی همیشگی آنها در ایجاد خلاقیت در زندگی خود از طریق موسیقی.

یادگیری موسیقی

بنابراین روشن است که موسیقی در مورد یادگیری کودکان، نه لزوما فقط از لحاظ هوش، بلکه همچنین از لحاظ شرایط توسعه فیزیکی و رفاه اجتماعی آنها می‌تواند نقش مهمی ایفا کند.

تحقیق همچنین نشان می دهد که چگونه یادگیری موسیقی می تواند به کودکان کمک کند تا خود را اعمال کنند، و همچنین حمایت از فرآیندهای درگیر در کار گروهی و قدردانی از کار در جهت اهداف مشترک.

تحقیقات همچنین نشان می‌دهد که یادگیری موسیقی چطور می‌تواند به کودکان کمک کند تا خود را اعمال کنند؛ یافته‌ها همچنین از فرآیندهای درگیر در کار گروهی و قدردانی از فعالیت در جهت اهداف مشترک نیز حمایت می‌کنند.

ارزش‌گذاری آموزش موسیقی، در پرورش توسعه این توانایی‌ها، مهارت‌ها و ذهنیت‌هاست. به همین دلیل است که توسعه فرهنگ خلاقیت و یادگیری موسیقی در مدارس، باید بخش مهمی از زندگی کودکان باشد.

ایده‌های پرطرفدار مانند «اثر موتزارت» (این ایده که گوش دادن به موسیقی کلاسیک هوش را افزایش می‌دهد)، این باور را تقویت می‌کند که «موسیقی شما را باهوش‌تر می‌کند».

علاقه به رابطه میان استعداد موسیقیایی بر توانایی و هوش، مدت‌هاست که وجود دارد. اما علی رغم اینکه این باورها بسیار همه‌گیر شده‌اند، هنوز هیچ مدرک قطعی وجود ندارد که ثابت کند گوش دادن به نوع خاصی از موسیقی واقعا می‌تواند هوش شما را بهبود بخشد.

در سال 1974، دزموند سرجنت (Desmond Sergeant) و جیلیان تچر (Gillian Thatcher)، پژوهشگران موسیقی، گفتند: و واژه‌ی «ظاهرا»، در اینجا یک کلمه کلیدی است، زیرا شواهد در مورد گوش دادن به موسیقی به خودی خود درهم هستند. تحقیقات نشان داده است که گوش دادن به موسیقی موجب بهبود در برخی از انواع وظایف ذهنی می‌شود. اما این وظایف به طور خاص بهبودی‌های کوتاه مدتی شامل مهارت‌های «منطق فکری-زمانی» مثل پازل حل کردن هستند.

گوش دادن در مقابل نواختن

اما درست است که گوش دادن به موسیقی خوب است، اما نواختن چطور؟ تحقیقاتی که در مورد امکان یا چگونگی تاثیر نواختن موسیقی بر روی هوش متمرکز هستند، اغلب به بررسی این موضوع می‌پردازند که چگونه یادگیری در یک زمینه می‌تواند منجر به بهبود در زمینه‌های دیگر شود؛ ایده‌ای که به عنوان «اثرات انتقال» شناخته می‌شود.

طبق این ایده، یادگیری نواختن ویولن یا درامز می‌تواند به کودکان در بهتر صحبت کردن و یا بهتر انجام دادن یک پروژه علمی کمک کند و این دلیل است که بعضی از والدین فرزندان خود را تشویق می‌کنند تا نواختن یک ساز را یاد بگیرند، چراکه باور دارند که موسیقی به طریقی آنها را باهوش‌تر می‌کند.

در حالی که برخی مطالعات نشان داده‌اند که تمرین‌های موسیقی چطور می‌توانند موجب توسعه مغز شوند و پیشرفت‌ در مهارت‌های حرکتی کوچک و هوش عمومی به آموزش موسیقی مرتبط است، اما بررسی‌های اخیر نشان می‌دهد که شواهد واقعی در حمایت از این ایده «اثرات انتقال» در حال حاضر محدود هستند.

اما با وجود این یافته‌ها، هنوز شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد یادگیری موسیقی سودمند است. با توجه به این موضوع و تجربه خود من به عنوان یک موسیقیدان حرفه‌ای (درامر)، معلم موسیقی و نوازنده، تصمیم گرفتم تا اثرات یادگیری ابزارهای موسیقی فردی را بر جنبه‌های توسعه شناختی و رفتاری بررسی کنم.

همچنین نگاهی هم به تأثیر بر توسعه «اجتماعی و عاطفی» داشتم که شامل تجارب، بیان و مدیریت احساسات کودک، و همچنین توانایی ایجاد روابط مثبت و رضایت‌بخش با دیگران است.

همه کودکان که در این مطالعه شرکت کردند، به صورت گروهی در کلاس موسیقی می‌گرفتند، اما نیمی از آنها همان سال تصمیم گرفته بودند برای اولین بار آموختن یک ساز را به صورت فردی آموزش ببینند.

نتایج نشان داد کودکانی که آموزش موسیقی به صورت انفرادی می‌دیدند، آگاهی بیشتری نسبت به هدف و نیروی خود در ارتباط با مهارت‌های حرکتی خود داشتند و همچنین «هوش سیال» (یعنی توانایی حل مسائل جدید، استفاده از منطق در شرایط جدید و شناسایی الگوها) آنها نیز بهبود یافت.

این نشان می‌دهد که یادگیری ابزار موسیقی، توسعه حس فیزیکی شخص در رابطه با چگونگی استفاده از اشیاء در جهان پیرامون و همچنین توسعه نوع خاصی از هوش که در حل مسئله مورد استفاده قرار می‌گیرد را افزایش می‌دهد.

موسیقی و توسعه اجتماعی

همچنین به عنوان بخشی از تحقیقاتم، می‌خواستم بدانم آیا والدین و معلمان نیز در طول سال تغییری در رفاه اجتماعی و عاطفی کودکان مشاهده کرده‌اند یا خیر. نتایج نشان داد که والدین و معلمان متوجه شدند کودکان و نوجوانانی که یادگیری یک ساز را انتخاب کرده بودند، نسبت به کسانی که فقط آموزش موسیقی را به صورت گروهی می‌دیدند کمتر مضطرب بودند.

همچنین به نظر می‌رسید این کودکان در مقایسه با کودکانی که فقط آموزش موسیقی گروهی می‌گرفتند، مشکلات خود را کمتر درونی می‌کردند.

این موضوع در پژوهش‌هایی که بر روی نوازندگان بالغ انجام داده ام نیز منعکس شده است، این افراد توضیح داده بودند که مهم‌ترین چیز در یادگیری موسیقی، "ساختارهای اجتماعی" بوده که بیشترین تاثیر را هم بر زندگی آنها گذاشته است؛ ساختار‌هایی شامل فرصت‌هایی برای سفر کردن، مبادلات فرهنگ در میان دوستانی که در سراسر جهان پیدا کرده‌اند و توانایی همیشگی آنها در ایجاد خلاقیت در زندگی خود از طریق موسیقی.

یادگیری موسیقی

بنابراین روشن است که موسیقی در مورد یادگیری کودکان، نه لزوما فقط از لحاظ هوش، بلکه همچنین از لحاظ شرایط توسعه فیزیکی و رفاه اجتماعی آنها می‌تواند نقش مهمی ایفا کند.

تحقیق همچنین نشان می دهد که چگونه یادگیری موسیقی می تواند به کودکان کمک کند تا خود را اعمال کنند، و همچنین حمایت از فرآیندهای درگیر در کار گروهی و قدردانی از کار در جهت اهداف مشترک.

تحقیقات همچنین نشان می‌دهد که یادگیری موسیقی چطور می‌تواند به کودکان کمک کند تا خود را اعمال کنند؛ یافته‌ها همچنین از فرآیندهای درگیر در کار گروهی و قدردانی از فعالیت در جهت اهداف مشترک نیز حمایت می‌کنند.

ارزش‌گذاری آموزش موسیقی، در پرورش توسعه این توانایی‌ها، مهارت‌ها و ذهنیت‌هاست. به همین دلیل است که توسعه فرهنگ خلاقیت و یادگیری موسیقی در مدارس، باید بخش مهمی از زندگی کودکان باشد.

در ادامه مطلب قبل در اینجا به دیگر مزایای آموزش موسیقی و تاثیر آن بر رشد و پیشرفت کودکان میپردازیم:

مهارت‌های مکانی و زمانی

تحقیقات همچنین موفق به یافتن یک رابطه عالی بین موسیقی و اطلاعات مکانی و فضایی شده است؛ به این معنی که درک موسیقی می‌تواند به کودکان کمک کند تا عناصر مختلفی را که باید با هم باشند را تجسم می کنند، درست مثل کاری که هنگام حل مسائل ریاضی انجام می‌دهند.

پروت که در تاسیس انجمن هنرهای نمایشی کمک کرده است توضیح می دهد :«ما داده‌های بسیار موثقی داریم که آموزش موسیقی یقینا می‌تواند مهارت‌های مکانی و زمانی را در کودکان در طول زمان بهبود بخشد». این مهارت ها در حل مسائل چند گانه‌ای که در معماری، مهندسی، ریاضی، هنر، بازی و مخصوصا در کار با کامپیوتر امکان مواجه با آن وجود دارد، وراد صحنه می‌شوند.

نمرات درسی بالاتر

مطالعه‌ای که در سال 2007 توسط کریستوفر جانسون (Christopher Johnson)، استاد آموزش موسیقی و موسیقی درمانی در دانشگاه کانزاس منتشر شد، نشان می‌دهد که نمره‌های دانش آموزان مقطع ابتدایی که در برنامه‌های آموزش عالی موسیقی شرکت دارند در مقایسه با مدارسی که برنامه‌های کم کیفیت موسیقی ارائه می‌دهند، صرف نظر از تفاوت‌های اجتماعی و اقتصادی در میان مدارس، در آزمون‌های استاندارد در درس انگلیسی 22 درصد و در ریاضی 20 درصد افزایش داشت. جانسون تمرکزی را که آموزش موسیقی استاندارد به آن نیاز دارد را مقایسه می‌کند.

مطالعات جانسون علاوه بر نتایج افزایش نمره آزمون، تأثیرات مثبتی را که آموزش موسیقی با کیفیت می‌تواند بر موفقیت یک کودک داشته باشد برجسته می‌کند. لوریزن این پدیده روانشناختی را در دو جمله توضیح می‌دهد: «مدارسی که برنامه های دقیق و با کیفیت و معلمان موسیقی و هنر خوب دارند، احتمالا در زمینه‌های دیگر نیز از معلم‌های خوب بهره می‌گیرند. اگر در محیطی باشید که اکثر مردم خلاق، باهوش و شاد هستند و فعالیت‌های جذاب و خلاقانه انجام می‌دهند، حتی افرادی که این کارها را انجام نمی دهند، تمایل پیدا می کنند که بهتر عمل کنند».

و البته همه چیز اینجا تمام نمی‌شود: آموزش موسیقی در کنار بهبود عملکرد بهتر وظایفی که نیاز به تمرکز دارند، می‌تواند به افزایش حافظه نیز کمک کند. پروت می‌گوید: «آموزش رسمی موسیقی، با دیگر توانایی‌های شناختی مانند مهارت‌های یادآوری کلامی همراه است. افرادی که آموزش موسیقی رسمی می‌بینند، در یادآوری اطلاعات کلامی ذخیره شده در حافظه بسیار خوب عمل می‌کنند».

دنیای موسیقی

موسیقی می‌تواند توانایی‌های کودک شما را در یادگیری و سایر کارهای غیرموسیقایی بهبود بخشد، اما مهم است که بدانیم موسیقی به تنهایی و خودبه خود عمل نمی‌کند. همانطور که پروت توضیح می‌دهد، زمانی می توانید از اکثر مزایای ذاتی آموزش موسیقی بهره ببرید که نظم و انضباط داشته باشید، یک مهارت جدید یاد بگیرید، بخشی از دنیای موسیقی باشید، عملکرد خود را مدیریت کنید، بخشی از چیزی باشید که بتوانید به آن افتخار کنید و حتی با معلمی سروکله بزنید که خیلی عالی نیست.

پروت می‌گوید: "مهم نیست که چقدر تاکید کنیم که موسیقی چقدر شما را باهوش‌تر می‌کند. اولین کاری که موسیقی می کند این است که باعث می‌شود بچه‌های شما شاد و خوشحال باشند و بعد از این است که هوش آنها را افزایش می‌دهد. موسیقی اشتیاق کودک شما را برای چیزهایی که شما و اطرافیانش را خوشحال می‌کنند توقیت می‌کند».

گرچه والدین ممکن است امیدوار باشند که ثبت نام کردن فرزندشان در یک کلاس موسیقی ، یک دانش‌آموز بهتر از آنها خواهد ساخت، اما دلیل اصلی برای آموزش موسیقی فرزندتان باید این باشد که به آنها کمک کند بیشتر در دنیای موسیقی باشند، که به تمام جنبه های موسیقی و فرآیند یادگیری یک ساز یا یادگیری آواز احترام بگذارند، که به خودی خود قابل ستایش است.

راسموسن می گوید :« موسیقی آنقدر مزایای بی‌شماری دارد که ما نمی‌دانیم. موسیقی به خاطر موسیقی است. مزیت آموزش موسیقی برای من این است که موسیقی داشته باشیم. موسیقی به شما درک بهتری از خودتان می‌دهد. وقتی با موسیقی درگیر هستید، افق زمانی بالاتر می‌رود. درک شما از هنر و جهان، و اینگه در مورد خودتان چطور فکر کنید و خودتان را چطور بیان کنید، فزونی پیدا می‌کند».

چه فرزند شما بخواهد در آینده تبدیل به یک خواننده مشهور شود و یا فقط بخواهد برای دل خودش بخواند، در هر صورت با دیدن آموزش آکادمیک موسیقی ضرر نمی‌کند. تحقیقات نشان می‌دهد که یادگیری نت‌های موسیقی، خیلی بیشتر از یادگیری الفبای ساده در پیشرفت بچه‌ها تاثیر دارد.

فراتر از موسیقی

تحقیقات نشان داده است که یادگیری موسیقی، یادگیری موضوعات دیگر را آسان و مهارت‌هایی که کودکان در بخش‌های دیگر استفاده می‌کنند را تقویت می‌کند. مری لوریزن (Mary Luehrisen)، مدیر اجرایی انجمن ملی بازرگانان موسیقی (NAMM)، یک انجمن غیر انتفاعی که مزایای موسیقی سازی را ترویج می‌کند، می گوید: «یک تجربه غنی از موسیقی برای کودکان که شامل آواز خواندن، گوش دادن و رقصیدن است، یک مزیت بسیار جدی برای کودکان در پیشرفت بیشتر در یادگیری رسمی‌تر خواهد بود. واقعا باعث سوددهی بسیار جدی برای کودکان می شود.»

ساخت موسیقی فراتر از صدا یا ساز زدن است؛ کودکی که می‌خواهد موسیقی یاد بگیرد باید مجموعه‌ای از مهارت‌های متعدد را، اغلب به طور همزمان کسب کند.

مثلا به نقل از کنت گیلمارتین (Kenneth Guilmartin)، یکی از موسسین «موسیقی با هم» (برنامه‌ای با هدف توسعه موسیقی برای کودکان از طریق مهد کودک‌هایی که با والدین در کلاس‌های درس تعامل دارند): «افراد از گوش و چشم و عضلات کوچک و بزرگ دیگر نیز استفاده می‌کنند».

گیلمارتین می‌گوید: «یادگیری موسیقی، از تمام یادگیری‌ها پشتیبانی می‌کند. نه این که یادگیری قطعات موتزارت شما را باهوش‌تر می‌کند، بلکه در واقع موسیقی یک فعالیت بسیار سرگرم‌کننده و تحریک‌کننده و یکپارچه است».

یادگیری زبان

لوریزن می‌گوید: «وقتی به بچه‌های دو تا نه ساله نگاه می‌کنید، یکی از پیشرفت‌های یادگیری موسیقی را می توان در توسعه زبان‌اموزی مشاهده کرد که در این مرحله بسیار مهم است». کودکان برای دسترسی به صداها و کلمات آمادگی دارند و آموزش موسیقی به آنها کمک می‌کند تا این توانایی‌های طبیعی را افزایش دهد. او می‌گوید: «بزرگ شدن در یک محیط غنی از موسیقی، اغلب برای توسعه زبان کودکان مفید است». اما لئوریسن در ادامه می افزاید که این ظرفیت‌های ذاتی باید "تقویت شوند، تمرین داده شوند، مورد تقدیر قرار بگیرند» که اینکار می‌تواند در خانه یا در کلاس موسیقی یا یک محیط آموزشی رسمی موسیقی انجام شود.

با توجه به کارگاه آموزشی کودکان (Children’s Music Workshop)، تأثیر آموزش موسیقی بر توسعه زبان‌آموزی را می‌توان در مغز مشاهده کرد. به ادعای این گروه: «مطالعات اخیر به وضوح نشان داده است که آموزش موسیقی، به طور فیزیکی بخشی از سمت چپ مغز را که با پردازش زبان درگیر است توسعه می دهد و در واقع می‌تواند مدارهای مغز را به روش‌های خاصی به هم متصل کند. پیوند دادن آهنگ‌های آشنا با اطلاعات جدید همچنین می‌تواند اطلاعات را در ذهن کودکان تثبیت کند».

این رابطه بین موسیقی و توسعه زبان از نظر اجتماعی نیز برای کودکان بسیار سودمند است. دکتر کایل پروت (Kyle Pruett)، استاد بالینی روانپزشکی کودکان در دانشکده پزشکی ییل و موسیقیدان می‌گوید: «توسعه زبان در طول زمان، موجب تقویت بخش هایی از مغز می‌شود که به فرایند موسیقی کمک می‌کند. مهارت زبانی، ریشه مهارت‌های اجتماعی است. تجربه موسیقی، ظرفیت‌های مهارت زبانی را تقویت می‌کند».

افزایش آی-کیو ( IQ)

ای گلن شلنبرگ (E. Glenn Schellenberg) طی مطالعه‌ای که در دانشگاه تورنتو در می‌سی‌ساگا انجام داد که یافته‌های آن در سال 2004 در نشریه علوم روانشناسی منتشر شد، دریافت که ضریب هوشی بچه‌های شش ساله‌ای که هر هفته درس پیانو و آواز می‌گرفتند کمی افزایش داشت. در آزمایش شلنبرگ، یک گروه ده نفره از بچه‌های شش ساله، کلاس پیانو و آواز داشتند، گروه دوم، کلاس تئاتر (برای اینکه مشخص شود آیا قرار گرفتن در معرض هنر به طور کلی باعث افزایش ضریب هوشی می‌شود و یا فقط موسیقی این اثر را دارد) و به گروه سوم هیچ آموزشی از هیچ نوعی داده نشد. ضریب هوشی بچه‌ها قبل از وارد شدن به مرحله اول، و سپس قبل از وارد شدن به مرحله دوم سنجیده شد.

به طرز شگفت‌انگیزی، کودکانی که در طول سال تحصیلی آموزش موسیقی دیده بودند، به طور میانگین سه امتیاز بالاتر از سایر گروه‌ها در ضریب هوشی خود داشتند. IQ گروه تئاتر به اندازه گروه موسیقی افزایش نیافت، اما رفتارهای اجتماعی آنها نسبت به گروه موسیقی بیشتر شد.

کار کردن بیشتر مغز

تحقیقات نشان می‌دهد که مغز موسیقیدانان، متفاوت از کسانی که با موسیقی سروکار ندارند کار می‌کند. دکتر اریک راسومسن، رئیس بخش «موسیقی از دوران کودکی» در برنامه آمادگی پیبادی (Peabody) دانشگاه جان هاپکینز، جایی که او یک برنامه آموزشی تخصصی برای کودکان دو ماهه تا نه ساله را آموزش می‌دهد، می‌گوید: «تحقیقات خوبی در زمینه علوم اعصاب انجام شده که نشان می دهد کودکانی که با موسیقی درگیر هستند، فعالیت‌های عصبی بیشتری نسبت به افرادی که آموزش موسیقی نمی‌بینند دارند. وقتی شما موسیقیدان باشید و یک ساز هم بزنید، باید از مغزتان بیشتر استفاده کنید».

درواقع نتایج مطالعه‌ای که به رهبری الن وینر (Ellen Winner)، استاد روانشناسی کالج بوستون و گاتفریید شلو (Gottfried Schlau)، استاد پزشکی اعصاب در مرکز پزشکی دیکانس (Deaconess) و دانشکده پزشکی هاروارد انجام شد نشان دهنده‌ی تغییراتی را تصاویر مغز کودکانی است که طی مدت 15 ماه از به طور هفتگی آموزش و تمرین موسیقی داشتند. طبق یافته‌های بنیاد دانا (Dana)، سازمان خصوصی بشردوستانه که از تحقیقات مغز پشتیبانی می کند، دانش‌آموزانی که در این مطلعه آموزش موسیقی می‌دیدند، می‌توانستند به خوبی صداها را از هم تمیز دهند، و تصویربرداری مغز آنها نشان می‌داد که شبکه‌هایی در مغز که با این توانایی‌ها مرتبط هستند تغییر کرده‌اند.